Gerrit Genootschap

Gerrit is niet onder één hoedje te vangen - alleen zijn eigen zwarte hoed was altijd een constante. Daarom is voor dit symbool gekozen voor het Gerrit Genootschap. 

Door lid te worden van dit nu al illustere genootschap steun je de hommage aan Gerrit van Dijk én ontvang je de exclusieve pin (gelimiteerde oplage) die ter herkenning kan worden gedragen op revers of trui. Groet elkander met een eenvoudig ‘Chapeau’ en kom in maart 2020 naar Haarlem om met ons Gerrit te vieren.

'Gerrit van Dijk: een hommage'  is een initiatief van Jacques Overtoom en Gonda Koster, in samenwerking met 37PK, Platform voor Kunsten.  Filmmaakster Emma Westermann maakt de documentaire 'Ik tel mijn tekeningen' (producent: Pieter van Huystee Film). Om ’Gerrit van Dijk: een hommage’  te maken is een bevlogen comité van aanbeveling actief dat zich hard maakt om het project mogelijk te maken. De leden zijn: Willeke van Ammelrooy (actrice), Cilia van Dijk (echtgenote Gerrit van Dijk, producent), Claire van Daal (programmeur Nederlands Film Festival), Pieter van Huystee (filmproducent), Marie José van der Linden (illustratrice), Frans Lommerse (oud-directeur Toneelschuur), Jaap Pop (oud-burgemeester Haarlem) en Joost Swarte (striptekenaar, grafisch ontwerper). 
 

Gerrit van Dijk, animator, inspirator

Kunstenaar Gerrit van Dijk (1938-2012) was een bepalende lokale figuur in Haarlem en tegelijk op nationaal en internationaal niveau actief en geroemd om zijn animatiekunst. Hij emancipeerde de animatiefilm in Nederland en stond aan de wieg van het Holland Animation Film Festival in Utrecht, van het Nederlands Instituut voor de Animatiefilm (NIAF) in Tilburg en van het distributiebedrijf Animated People in Haarlem. Van Dijk ontving voor zijn werk een Gouden Kalf (Nederlands Film Festival), The Golden Conch (Bombay), Gouden Palm nominatie (Cannes) en twee Gouden Beren (Filmfestival van Berlijn). In 1998 werd hij geridderd in de Orde van de Nederlandse Leeuw.

In de vijftig jaar dat Van Dijk in Haarlem woonde baarde hij veel opzien door zijn ludieke acties rondom de Haarlemse politiek en cultuurbeleid, vaak samen met bevriende kunstenaars. Tussen 1984 en 2001 maakte hij een wekelijkse cartoon/column voor het Haarlems Dagblad en toonde zich ook daar onverminderd de luis in de pels.